Γλυκαιμικός Δείκτης καλείται η
ποσοστιαία αντίδραση που προκαλεί η θρεπτική ουσία στην γλυκόζη του αίματος δύο
ώρες μετά την απορρόφηση της, σε σχέση με την αντίστοιχη αντίδραση που προκαλεί
η ισοδύναμη ποσότητα γλυκόζης (γλυκαιμικός δείκτης =100). Με άλλα λόγια είναι ο
ρυθμός που το σάκχαρο του αίματος αυξάνεται και μειώνεται μετά την κατανάλωση
μίας συγκεκριμένης τροφής.
Όσο χαμηλότερο γλυκαιμικό δείκτη
έχει μία τροφή τόσο καλύτερα αφομοιώνεται προκαλώντας ήπια έκκριση ινσουλίνης
και προστατεύοντας από απότομες μεταπτώσεις του σακχάρου στο αίμα. Η ήπια
έκκριση ινσουλίνης δίνει στον οργανισμό την δυνατότητα για μεγαλύτερη λιπόλυση
και καύση λιπαρών οξέων, και προστασία του γλυκογόνου.
Ο γλυκαιμικός δείκτης ορισμένων
τροφών φαίνεται στον παρακάτω πίνακα
|
ΓΛΥΚΑΙΜΙΚΟΣ
ΔΕΙΚΤΗΣ ΚΑΙ ΥΔΑΤΑΝΘΡΑΚΕΣ ΣΤΑ 100 ΓΡΑΜ.
|
||
ΤΡΟΦΗ
|
ΓΛΥΚΑΙΜΙΚΟΣ ΔΕΙΚΤΗΣ
|
ΥΔΑΤΑΝΘΡΑΚΕΣ
|
|
Μαλτόζη
|
100+
|
|
|
Γλυκόζη
|
100
|
100
|
|
Πατάτες Ψητές
|
90 – 100
|
13
|
|
Καρότα
|
92
|
10
|
|
Κόρν - Φλεϊκς
|
80 – 90
|
|
|
Μέλι
|
87
|
22
|
|
Weetabix
|
70 – 80
|
|
|
Ρύζι Άσπρο
|
70 – 80
|
|
|
Μαύρο Ψωμί
|
72
|
49
|
|
Muesli
|
60 – 70
|
|
|
Ρύζι Μαύρο
|
60 – 70
|
|
|
Μπισκότα Digestive
|
60 – 70
|
|
|
Άσπρο Ψωμί
|
69
|
55
|
|
Μήλο
|
65
|
14
|
|
Σταφίδες
|
64
|
77
|
|
Μπανάνες
|
62
|
22
|
|
Ζάχαρη
|
59
|
100
|
|
Ζυμαρικά
|
59
|
51
|
|
Καλαμπόκι
|
59
|
19
|
|
Αρακάς
|
51
|
12
|
|
Γλυκοπατάτες
|
51
|
20
|
|
Κουάκερ
|
49
|
10
|
|
Ψωμί Σίκαλης
|
42
|
45
|
|
Πορτοκάλια
|
40
|
12
|
|
Ντομάτες
|
38
|
13
|
|
Ψάρι – Κρέας – Ασπράδι
|
38
|
0
|
|
Γιαούρτι 5%
|
36
|
5
|
|
Αχλάδια
|
34
|
14
|
|
Γάλα πλήρες
|
34
|
5
|
|
Γάλα αποβουτυρωμένο
|
32
|
5
|
|
Φακές
|
29
|
19
|
|
Φασόλια
|
29
|
21
|
|
Γκρέϊπ φρούτ
|
26
|
4
|
|
Δαμάσκηνα
|
25
|
19
|
|
Κεράσια
|
23
|
6
|
|
Φρουκτόζη
|
20
|
100
|
|
Φασόλια Σόγιας
|
15
|
11
|
Προτιμώνται οι σύνθετοι
υδατάνθρακες (αμυλούχες τροφές) έναντι των μόνο- και δισακχαριτών. Έτσι με αυτό
τον τρόπο αποφεύγεται η γρήγορη απορρόφηση των τελευταίων που οδηγεί σε
απότομες αυξήσεις της γλυκόζης στο αίμα. Η πρόσληψη ζάχαρης, εφόσον αυτή δεν
υπερβαίνει το 5% του συνόλου των ημερήσιων υδατανθράκων δεν αποκλείεται. (Βοηθά στην ελεύθερη
αντίληψη του διαβητικού για τη δίαιτα του, ότι τίποτα δεν απαγορεύεται)
Είναι
φανερό λοιπόν πώς μόνο οι τιμές της γλυκόζης ή η γνώση του περιεχομένου σε
υδατάνθρακες μίας τροφής δεν είναι ικανοποιητικά εφόδια για ένα άτομο με
διαβήτη, αλλά και το διαιτολόγο, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την εκπαίδευση
και τη σύνταξη του διαιτολογίου του. Με το γλυκαιμικό δείκτη,
όταν συντάσσουμε και παρασκευάζουμε τα γεύματα είναι ευκολότερο να ελεγχθούν τα
επίπεδα του σακχάρου στο αίμα. Επίσης είναι χρήσιμος γιατί μπορεί να κάνει τη
διατροφή του διαβητικού πιο ποικίλη και λιγότερο επιζήμια για τη ρύθμιση ου
διαβήτη και επίσης μετά από έρευνες έχει βρεθεί ότι η κατανάλωση τροφών με
χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη είχε ως αποτέλεσμα τη βελτίωση των επιπέδων της LDL.
