Ιωάννης Σουπιός
Διαιτολόγος - Διατροφολόγος
Επιστημονικός Διευθυντής MediDiatrofi
Η σπαστική κολίτιδα
δεν είναι κάποια ασθένεια, αλλά ενα σύνολο συμπτωμάτων που προκαλούνται από
ερεθισμό του λεπτού ή του παχέως εντέρου ή από μη
κανονικές περισταλτικές κινήσεις αυτών.
Οι μη κανονικές
περισταλτικές κινήσεις μπορεί να είναι είτε αυξημένη κινητικότητα του εντέρου
με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε διάρροια, είτε απώλεια ευαισθησίας του ορθού από
την παρουσία κοπράνων, με αποτέλεσμα τη γνωστή σε όλους μας δυσκοιλιότητα.
Ποιά όμως είναι τα
συμπτώματα……………
Στη σπαστική κολίτιδα, τα συμπτώματα της διάρροιας
και της δυσκοιλιότητας, τα οποία συχνά είναι και εναλλασσόμενα, πολλές φορές
συνοδεύονται από μετεωρισμό, κοιλιακά άλγη, ναυτίες, πονοκεφάλους ή πιθανώς
κάποιο αίσθημα κούρασης.
Και πότε αρχίζουν αυτά…………………
Τα συμπτώματα αρχίζουν κατά την διάρκεια του φαγητού
και αρχικά χαρακτηρίζονται από σπασμούς ή κάποιους δυνατούς πόνους στην
κοιλιακή χώρα, συνήθως στο κάτω μέρος. Οι πόνοι είναι δυνατόν να εξαφανιστούν
μετά από κάποια εντερική μετακίνηση.
Προδιαθεσικοί παράγοντες……………………
Προδιαθεσικοί παράγοντες
στην ανάπτυξη σπαστικής κολίτιδας είναι η νευρική ένταση, αίσθηση άγχους,
ενοχής, καταπίεσης ή θυμού, ενώ άλλες λιγότερο αξιόλογες αιτίες, είναι η
υπερβολική χρήση καθαρτικών και υπακτικών, το κάπνισμα, το αλκοόλ, ο καφές, τα
φρέσκα φρούτα και λαχανικά, τα αντιβιοτικά, οι εντερικές λοιμώξεις, η έλλειψη
ύπνου, ανάπαυσης, υγρών και συχνής (κανονικής) αφόδευσης.
Σε οξεία φάση της
σπαστικής κολίτιδας τα κόπρανα είναι δυνατόν να είναι μαλακά ή σχηματισμένα,
και μπορεί να περιέχουν βλέννη, η οποία παράγεται ως λιπαντικό στο εσωτερικό
τοίχωμα του ερεθισμένου εντέρου.
Όμως ποιά είναι η θεραπεία……………………
Αφού διαγνωσθεί η
παρουσία της σπαστικής κολίτιδας, η θεραπεία που θα πρέπει να ακολουθηθεί από
το άτομο μαζί με την διαιτολογική θεραπεία, θα πρέπει να στοχεύει κυρίως στην
ηρεμία του ατόμου. Μεγάλοι περίπατοι, ποδηλασία ή άλλες ασκήσεις μπορούν να
βοηθήσουν στη χαλάρωση του ατόμου και στην προαγωγή των εντερικών λειτουργιών.
Επίσης ο ασθενής θα πρέπει να υποβοηθείται και να παροτρύνεται, να υιοθετεί φυσιολογικές
συνήθειες σχετικά με την αφόδευση.
