Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Ακμή: Αντιμετωπίστε την, τρώγοντας σωστά . . .



Συντάκτης: 
Τίνα Αντωνίου                                                 
Διαιτολόγος - Διατροφολόγος
Επιστημονική Συνεργάτης MediDiatrofi


Η ακμή είναι το συνηθέστερο δερματολογικό νόσημα που εμφανίζεται συχνά στους εφήβους. Περίπου το 85% των εφήβων ταλαιπωρεί. Χαρακτηρίζεται από φλεγμονή των σμηγματογόνων αδένων. Εντοπίζεται σε περιοχές πλούσιες σε σμηγματογόνους αδένες όπως το πρόσωπο, το μέτωπο και τη ράχη. 
Η ακμή εμφανίζεται μεταξύ των ηλικιών 14-17 ετών για τα κορίτσια και 16-19  για τα αγόρια.
Υποχωρεί στις περισσότερες περιπτώσεις μέχρι την ηλικία των 20 ετών, σε λιγότερες μέχρι τα 25 και σε λίγες περιπτώσεις μπορεί να επιμένει μέχρι την ηλικία των 40 ετών ή και περισσότερο. Σε ορισμένα άτομα, ιδίως γυναίκες, η ακμή μπορεί να μην εμφανιστεί στην εφηβεία αλλά μετά το 20 έτος.

Η αιτιολογία της ακμής είναι πολυπαραγοντική. Από τους παράγοντες που εμπλέκονται στην ακμή είναι η ηλικία, η διατροφή, το κλίμα, το περιβάλλον, το stress και ο αποικισμός των σμηγματογόνων αδένων από το κορυνοβακτηρίδιο της ακμής. Γενετική (κληρονομική) προδιάθεση και ενδοκρινικοί παράγοντες είναι επίσης σημαντικά. Ακμή επίσης μπορεί να εμφανιστεί σε γυναίκες με το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών.

Οι μορφές της ακμής:
  1. Φαγεσωρική ακμή,
  2. Οζώδης ακμή,
  3. Κοινή ακμή, εμφανίζεται συχνά σε εφήβους,
  4. Kυστική ακμή: η σοβαρότερη μορφή με κύστεις και μόνιμες ουλές στο δέρμα και εμφανίζεται εκτός από το πρόσωπο, στον αυχένα, στην πλάτη και στον θώρακα. Εμφανίζεται σε άνδρες μετά τα 18.
  5. Μετεφηβική ακμή: Eμφανίζεται κυρίως στις γυναίκες μετά την ηλικία των 18 χρόνων και μπορεί να συνεχιστεί και μέχρι την κλιμακτήριο. H κατάσταση επιδεινώνεται πριν από την έμμηνο ρύση. Στις γυναίκες εμφανίζεται επίσης και ειδική μορφή ακμής που είναι επίμονη γύρω από το στόμα, η περιστοματική ακμή. Η ακμή επηρεάζεται συχνά από ψυχολογικούς παράγοντες, γι’ αυτό παρατηρείται έξαρση στους μαθητές και τους φοιτητές κατά την περίοδο των εξετάσεων.

Ποιος ο ρόλος της διατροφής;

Η ακμή, επιβαρύνεται με διατροφή που στηρίζεται στη οποία η κατανάλωση λίπους και ιδιαίτερα κορεσμένου λίπους και trans λιπαρών επιβαρύνει την κατάσταση και κατά την διάρκεια της εμφάνισης της καθώς και κατά την διάρκεια της θεραπείας της .
Έχει αποδειχθεί μέσω ερευνών ότι η κατανάλωση τροφών πλουσίων σε βιταμίνες Β2,Β3,Β5,Β6, C σε ιχνοστοιχεία όπως Σελήνιο και μέταλλα όπως ο ψευδάργυρος συμβάλλει στην αντιμετώπιση της ακμής.

  • Το λίπος
Το λίπος είναι ένα θρεπτικό συστατικό που είναι απαραίτητο να υπάρχει σε ποσοστό 30-35% στην ημερησία κατανάλωση των τροφίμων ώστε να εξασφαλιστεί η ενέργεια που είναι απαραίτητη για την καθημερινή μας ζωή. Χωρίζεται στα  ¨κακά λιπαρά¨ που είναι τα κορεσμένα λιπαρά και trans- λιπαρά και στα ¨καλά λιπαρά¨ τα μονοακόρεστα και στα πολυακορέστα λιπαρά οξέα τα γνωστά πολυακόρεστα ω-3 κ ω-6 που συμβάλουν στην σωστή υγεία και στην ευεξία του ανθρώπινου οργανισμού γενικά και ειδικότερα του δέρματος.
Συνεπώς, η μειωμένη κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε κορεσμένα λιπαρά, τα οποία εντοπίζονται σε τρόφιμα όπως αρνί, καρύδα, κατσίκι, τηγανητά τρόφιμα, μπορεί να βελτιώσει τα συμπτώματα της ακμής. 

Αντίθετα, συστήνεται η αυξημένη κατανάλωση των μονοακόρεστων και πολυακόρεστων λιπαρών οξέων, που τα συναντάμε σε τρόφιμα όπως το ελαιόλαδο, τα ψάρια, τα ιχθυέλαια και οι μαλακές μαργαρίνες.

Τι να τρώω ακόμα και όταν έχω ακμή;
  • Να καταναλώνετε άπαχα γαλακτοκομικά.
  • Να προτιμάτε την κατανάλωση λευκού κρέατος (γαλοπούλα ,κοτόπουλο, ψάρι) 3 φορές την εβδομάδα.
  • Να μην καταναλώνετε κόκκινο κρέας παραπάνω από 1-2 φορές την εβδομάδα.
  • Να μαγειρεύετε με ελαιόλαδο και να προτιμάτε ψητά, στον ατμό ή βραστά και λιγότερο μαγειρευτά φαγητά.
Η αλήθεια είναι ότι τα επιστημονικά δεδομένα που διαθέτουμε μέχρι σήμερα, δεν μας επιτρέπουν να δηλώσουμε ότι η αποφυγή κάποιων φαγητών μπορεί να αποτελεί πρόληψη της ακμής. Ούτε ότι όταν υπάρχει η ακμή, κάποια φαγητά μπορούν να την επιδεινώσουν.

Να μην ξεχνάτε ό,τι :

Η αντιμετώπιση της ακμής περιλαμβάνει αρχικά την εξέταση από το γιατρό. Δεν πρέπει να γίνονται θεραπείες χωρίς τη συμβουλή του γιατρού - δερματολόγου.